زندگی می تواند یک شوخی باشد. یک جوک بی مزه ی کوتاه.
یا داستانی بلند. به اندازه ی هزار و یک شب.
زندگی می تواند یک ضرب المثل شود. مایه ی عبرت دیگران.
یا حکایتی شیرین برای یک دورهمی.
زندگی می تواند یک شعر باشد.
شعری که بشود آهسته زیرلب زمزمه کرد.
یا به آواز بلندی در دشت خستگی از دل بیرون داد.
یا برای کودکی لالایی خواند.
من دوست دارم زندگی ام یک شعر باشد.
یک قصیده
غزل
مثنوی.
شعر نو
سپید
رباعی.
فرقی نمی کند.
حتی اگر فقط یک بیت باشد.
هرچه باشد
فقط از دل برآمده باشد.